ရွရီအာ့တ္ ဟု ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ “အစၥလာမ္မစ္ ဥပေဒ” ဟု နားလည္
ခံစားသြားၾကသည္။ ဤသည္မွာ ပညတ္သြားရာ ဓါတ္သက္ပါေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ
ကမၻာႏွင့္အ၀ွမ္း စာေပမ်ား၊ သတင္းစာမ်ားႏွင့္ Wikipedia မ်ားက အစ Islamic Law =
ရွရီအာ့တ္ဟု ေဖၚျပထားေသာေၾကာင့္ပင္။
ထိုမွ ဆက္၍ ကမၻာ့မြတ္စလင္အမ်ားစု ေနထိုင္ရာ အရပ္ေဒသမ်ားမွ လူသားတို႔၏ ရိုးရာဓေလ့ျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား၊ အေရးယူမႈမ်ားကိုပင္ ရွရီအာ့တ္ အရ ျပဳလုပ္သည္ဟု ဆက္လက္ေဖၚျပလာေတာ့သည္။ ဤသည္ ရွရီအာ့တ္ ဆိုသည့္ စကားလံုးအား ေသးသိန္ေစလွ်က္ အထင္အျမင္ေသးလာေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္သာ ျဖစ္ေပသည္။
ရရွီအာ့တ္ ဟူသည့္ စကားလံုးသည္ ရွရအ شَرَعَ ပညတ္ (၄၂း၁၃)။ ရွရာအူ شَرَعُوا ၀ိနည္း (၄၂း ၂၁)။ ရႈိ႔ရ္အာန္ شُرَّعاً စည္းေစာင့္လိုက္နာရန္ သီလ၊ ဥေပဒ။ ေရွ႔ရ္အားတန္ شِرْعَةً တရားဥပေဒ (၇း၁၆၃)။ ရွရီအားတင္န္ شَرِيعَةٍ ဥပေဒ (၄၅း၁၈)။ ဟူသည့္ စကားလံုးမွတို႔မွ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ရွရီအာ့တ္ = ပညတ္၊ ၀ိနည္း၊ ဥပေဒ ဟုသာ ျဖစ္၍၊ ထိုစကားလံုး၏ ေရွ႔တြက္ အစၥလာမ့္ (Islamic) ဟူသည့္ ၀ိေသသန စကားလံုး မပါ၀င္ေခ်။
ထိုေၾကာင့္ ရွရီအာ့တ္ကို မုန္းတီးသူ၊ ရြံရွာသူ၊ မလိုလားသူမ်ားသည္-၊ ပညတ္၊ ၀ိနည္း၊ သီလ၊ ဥပေဒ မ်ားကို မလိုလားသူ- စည္းပ်က္ကမ္းပ်က္ေနထိုင္လိုသူမ်ားသာ ျဖစ္သည္ဟု နားလည္ႏိုင္ေပသည္။
ဤေနရာ၌ အစၥလာမ္ သာသနာ၀င္မ်ား အေနျဖင့္ ရွရီအာ့တ္ ဟူသည့္ ေ၀ါဟာရအား အထင္အျမင္ မွားယြင္းေနျခင္း အတြက္ ေျဖရွင္းျပရန္မွာ မြတ္စလင္၌လည္း တာ၀န္မကင္းေပ။ မြတ္စလင္မ်ားကိုယ္တိုင္က “ရွရီအာ့တ္ = အစၥလာမ့္ ဥပေဒ” ဟု ေရွ႔မွ အထူးျပဳ ၀ိေသသန မပါသည့္ “အစၥလာမ့္” ဟူေသာ စကားလံုးအား စြဲၿမဲ ျမင္မွတ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ထိုသို႔ ျဖစ္လာသည္မွာလည္း အေၾကာင္းရင္းမ်ား ရွိေနသည္။ အစၥလာမ္သာသနာ မေပၚထြန္းမွီကာလက ကမၻာ့လူသားမ်ား တြင္ ရိုးရာဓေလ့မ်ားမွအပ- ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထိုင္သည့္ လူ႔ေဘာင္တစ္ခု တည္ေဆာက္ရန္၊ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇင္းမႈကင္းရန္၊ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ႏိုင္ရန္၊ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းေဒသအား သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳးေခါင္းေဆာင္ကိုသာ ခန္႔အပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေစရန္ ဥပေဒႏွင့္ ပညာေပး ဘာသာတရားဟူ၍ မရွိခဲ့ေခ်။
ထို႔မတိုင္မွီက အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ ေရာမအင္ပါယာ- ထို အင္ပါယာသည္ ခရစ္ယာန္ကို ကိုယ္စားျပဳ၍ ခရစ္ယာန္အား သက္ ဆိုင္ရာ သူတို႔လူမ်ိဳးမွအပ အျခားလူမ်ိဳးမ်ားအား အုပ္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲ ခန္႔အပ္ျခင္းမ်ား မရွိခဲ့သကဲ့သို႔၊ ခရစ္ယာန္အား မယံု ၾကည္သူမ်ားကို သာသနာျပဳစစ္မ်ား ဆင္ႏဲြခဲ့သည္။ ထိုမတိုင္မွီမွ အလက္ဇန္းဒါးသည္ ဂရိတ္ သည္လည္း- သူသိမ္းပိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္တစ္ေလွ်ာက္တြင္ သူယံုၾကည္သည့္ ဂရိနတ္ဘုရား (ထာ၀ရဘုရား)၏ ပံုကိုသာ ထုဆစ္ကိုးကြယ္ေစခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ သူ႔ (အလက္ဇန္းဒါးသည္ ဂရိတ္)တြင္ လူသား ဖခင္ဟူ၍ မရွိ၊ သူသည္ မိခင္ႀကီး အိုလန္ပီယာ့စ္အား ထာ၀ရ ဘုရားအားျဖင့္ ေမြးဘြားသူ ျဖစ္၍၊ ဘုရင္ႀကီး ဖိလစ္မွာ အမည္ခံေပးရေသာ ဖခင္သာ ျဖစ္သည္-ဟု တိုင္းျပည္အႏွံ႔ သက္၀င္ယံုၾကည္ေစသည္။ ထိုသို႔မယံုၾကည္သူသည္ သာသနာပ်က္ျဖစ္၍- သာသနာပ်က္တို႔အား ဆံုးမသည့္ ျပစ္ဒဏ္ (ေသဒဏ္)ကို ေပးခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္ ဘာသာတရား လြတ္လပ္ခြင့္ဟူ၍ မရွိခဲ့ေခ်။ ထိုမွ ဆက္ႏြယ္လာေသာ ခရစ္ယာန္ ကိုယ္ စားျပဳ ေရာမအင္ပါယာသည္လည္း အလက္ဇန္းဒါးသည္ ဂရိတ္၏ ေျခရာေနာက္သို႔ လိုက္ခဲ့ေတာ့သည္။
အစၥလာမ္ သာသနာေပၚထြန္းလာသည့္အခါတြင္ အစၥလာမ္သာသနာသည္ ရုပ္ပိုင္း၊ နာမ္ပိုင္းကို လမ္းၫႊန္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ရုပ္ ပိုင္းဆိုင္ရာအရ လူတိုင္း၊ သတၱ၀ါတိုင္း၏ ဘ၀ အား ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ဥပေဒမ်ားကို ခ်မွတ္ေပးခဲ့သည္။ အစၥလာမ္အား မယံုၾကည္သည္ လြတ္လပ္စြာမယံုၾကည္ခြင့္ရွိ၍-၊ ထိုမယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ သူ၏ အခြင့္အေရးအား ေစာ္ကား ခြင့္ မရွိေခ်။
စစ္ေရးတြင္လည္း မိမိအား စစ္တိုက္လာသည့္ (ရန္သူတပ္) စစ္သားမ်ားကိုသာ ျပန္လည္တိုက္ခြင့္ရွိၿပီး- စစ္ပြဲတြင္ မပါ၀င္ သည့္သူမ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ ဒုကၡိတမ်ား၊ ကေလးသူငယ္မ်ားအား လံုး၀ တိုက္ခိုက္ ေျခမႈန္းခြင့္ မရွိ ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ အစၥလာမ့္ သမိုင္းတြင္ မည္သည့္ လူမ်ိဳးကိုမွ် မ်ိဳးျပဳတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္ဟူသည့္ အစြန္းအထင္း မက်န္ရစ္ ေပ။
နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာတြင္- “ပရမတ္ဘုရားရွင္မွ အပ အျခားဘုရားဟူ၍ မရွိ၊ ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္သည္ အရွင္၏ ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္ ျဖစ္၏”ဟု သြန္သင္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ အစၥလာမ္မတိုင္မွီမွ လူသားမ်ားတြင္ ကိုယ္စီဓေလ့ျဖင့္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈမ်ား ရွိေနသည္။ ထိုကိုယ္စီ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈမ်ားျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆိုင္ၾကလွ်က္ သူ႔ဘုရားက ျမတ္သည္၊ ငါ့ဘုရားက သာ သည္ဟု ကြဲျပား ျငင္းခံုေနလွ်က္- တစ္ကယ့္လက္ေတြ႔ သာသနာေရး က်င့္စဥ္မ်ားအား က်င့္ေဆာင္ရန္ ပ်က္ကြက္ေနေတာ့ သည္။ တနည္းအားျဖင့္ လက္ေတြ႔တည္ေဆာက္ က်င့္ႀကံရမည့္ အစား ျငင္းခံုရင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းတီးပစ္ေနေတာ့သည္။ ထိုအေျခအေနမွ ကင္းလြတ္ရန္- မည္သူမ်ား ေျပာဆိုေနသည့္ ဘုရားသည္မွ် ဘုရားစစ္ မဟုတ္၊ ထိုသို႔ ဘုရားဟု ပညတ္ခံ ေနရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဉာဏ္စဥ္ရ၊ ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ျဖစ္၍ သူတို႔ ကိန္းဆိုက္ေသာ ဉာဏ္စဥ္အားျဖင့္ သိသည့္ ဓမၼအား လိုက္နာက်င့္ေဆာင္ရန္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုဓမၼ ဆိုသည္မွာ ေလာကနိယာမ အျဖစ္ ျပဌာန္းထားေသာ အရာ ျဖစ္လွ်က္ ၎အား ျပဌာန္းရွင္မွာ ပရမတ္ဘုရား (အလႅာဟ္) ျဖစ္သည္။ ထိုအရွင္သည္ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ၊ စၾကာ၀ဠာအားလံုး၏ ဇစ္ျမစ္ရွင္ ျဖစ္သည္။ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ စၾကာ အေပါင္း၏ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘံု ဘုရားရွင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအရွင္အား ခ်ည္းကပ္နည္းအမွန္ျဖင့္ ဆည္းကပ္က်င့္ႀကံႏိုင္မွသာလွ်င္ ဉာဏ္စဥ္ေရးရာ ျမင့္မားလာမည္၊ ေပါက္ေျမာက္လာမည္-ဟု၊ လမ္းကို ျပေပးသည္။
ထုိသို႔ ရုပ္ပိုင္း နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ျပေပးသည့္ ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္ကိုပင္ လူဘုရားအျဖစ္ မဆည္းကပ္မကိုးကြယ္မိေစရန္- ကိုယ္ေတာ္သည္ပင္ ပရမတ္ဘုရား၏ ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္မွ်သာ ျဖစ္၏၊ အျခားေသာ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ပြင့္ေပၚခဲ့သည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္း ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္မ်ားသာ ျဖစ္သည္-ဟု ဘာသာေရးဆိုင္ရာ တန္းညႇိေပးခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ဘာသာတရားကိုမွ် ေစာ္ကားျခင္း မဟုတ္ေခ်။
လူသားခ်င္းၾကား ဘုံုဥေပဒ၊ ဘံုကိုးကြယ္မႈ- ကမၻာ့ျပည္ေထာင္စု စိတ္အား စတင္ သေႏၶတည္ေပးခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုမွ စ၍ က်ယ္ျပန္႔လာသည့္ အစၥလာမ့္ ယံုၾကည္မႈ အင္ပါယာသည္- ယခင္က ဥပေဒ မရွိသည့္ ေဒသမ်ားသို႔ လႊမ္းမိုးပ်ံ႔ႏွံ႔လာ ေသာအခါတြင္ ထိုဥပေဒမဲ့ လူမ်ိဳးမ်ား၊ တုိင္းေဒသမ်ား၌ “ဥပေဒ” ျဖင့္ ေနထိုင္တတ္လာေတာ့သည္။ ထိုဥပေဒဟူသည့္ စကားလံုကို အစၥလာမ္သာသနာက “ရွရီအာ့တ္”ဟု ေခၚဆိုခဲ့သည္။- တနည္းအားျဖင့္ ကမၻာ၌ တိက်ေသခ်ာေသာ “ဥပေဒ” ကို အစၥလာမ္ သာသနာက စတင္သင္ျပေပးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ရွရီအာ့တ္- ဥပေဒ” ဟူသည့္ စကားလံုးအား ေရွ႔မွ “အစၥလာမ့္”ဟုသည့္ ၀ိေသသန အားျဖင့္ ေခၚတြင္လာေတာ့သည္။
ဤေနရာ၌ အထူးမွတ္ရန္မွာ ဥပေဒႏွင့္ လူတစ္မ်ိဳး၊ လူတစ္စု၏ ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ခ်က္သည္ မတူညီ ဟုသည့္ အခ်က္ပင္။ ဥပမာ အားျဖင့္ ရွမ္း လူ႔အခြင့္အေရး ေဖါင္ေဒးရွင္း ႏွင့္ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးမ်ား လႈပ္ရွားမႈ ကြန္ယက္ The Shan Human Rights Foundation (SHRF) & The Shan Women's Action Network (SWAN) မွ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ တင္ျပသည့္ license to rape စာတမ္းအား ၾကည့္လွ်က္ ျမန္မာလူမ်ိဳး (စစ္သား)မ်ားက ရွမ္းအမ်ိဳး သမီးမ်ားကို အဓမၼျပဳက်င့္ခြင့္ လိုင္စင္ေပးထားသည္- ဟု မရႈျမင္သင့္ေပ။ ထိုစကားလံုးမွာ ျမန္မာအစိုးရ အေန ျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးမ်ားအား မုဒိန္းက်င့္ခြင့္ကို ဥပေဒျဖင့္ ခြင့္ျပဳထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လိုင္စင္ ပင္ ထုတ္ေပးထားသည္ဟု ေျပာဆုိ၍ မရေပ။
အလားတူပင္- အစၥလာမ္ သာသနာကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ပါသည္ဟု ေျပာဆိုေသာ လူသား တစ္ဦးခ်င္း၏ ျပဳမႈ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ ရွရီအာ့တ္ (ဥပေဒ) ကို ကိုယ္စားမျပဳေပ။ ထိုလူတစ္ဦးခ်င္းကိုသာ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္လာရန္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထိုင္တတ္ရန္၊ ျငင္းခံုေနျခင္းထက္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ရန္၊ စသည့္ စည္းေဘာင္မ်ားအား သြန္သင္ေပးျခင္း၊ ၾကပ္မတ္ေပးျခင္းသာလွ်င္ ဥပေဒ (ရွရီအာ့တ္) ျဖစ္ေပသည္။
ထိုမွ ဆက္၍ ကမၻာ့မြတ္စလင္အမ်ားစု ေနထိုင္ရာ အရပ္ေဒသမ်ားမွ လူသားတို႔၏ ရိုးရာဓေလ့ျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ား၊ အေရးယူမႈမ်ားကိုပင္ ရွရီအာ့တ္ အရ ျပဳလုပ္သည္ဟု ဆက္လက္ေဖၚျပလာေတာ့သည္။ ဤသည္ ရွရီအာ့တ္ ဆိုသည့္ စကားလံုးအား ေသးသိန္ေစလွ်က္ အထင္အျမင္ေသးလာေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္သာ ျဖစ္ေပသည္။
ရရွီအာ့တ္ ဟူသည့္ စကားလံုးသည္ ရွရအ شَرَعَ ပညတ္ (၄၂း၁၃)။ ရွရာအူ شَرَعُوا ၀ိနည္း (၄၂း ၂၁)။ ရႈိ႔ရ္အာန္ شُرَّعاً စည္းေစာင့္လိုက္နာရန္ သီလ၊ ဥေပဒ။ ေရွ႔ရ္အားတန္ شِرْعَةً တရားဥပေဒ (၇း၁၆၃)။ ရွရီအားတင္န္ شَرِيعَةٍ ဥပေဒ (၄၅း၁၈)။ ဟူသည့္ စကားလံုးမွတို႔မွ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ရွရီအာ့တ္ = ပညတ္၊ ၀ိနည္း၊ ဥပေဒ ဟုသာ ျဖစ္၍၊ ထိုစကားလံုး၏ ေရွ႔တြက္ အစၥလာမ့္ (Islamic) ဟူသည့္ ၀ိေသသန စကားလံုး မပါ၀င္ေခ်။
ထိုေၾကာင့္ ရွရီအာ့တ္ကို မုန္းတီးသူ၊ ရြံရွာသူ၊ မလိုလားသူမ်ားသည္-၊ ပညတ္၊ ၀ိနည္း၊ သီလ၊ ဥပေဒ မ်ားကို မလိုလားသူ- စည္းပ်က္ကမ္းပ်က္ေနထိုင္လိုသူမ်ားသာ ျဖစ္သည္ဟု နားလည္ႏိုင္ေပသည္။
ဤေနရာ၌ အစၥလာမ္ သာသနာ၀င္မ်ား အေနျဖင့္ ရွရီအာ့တ္ ဟူသည့္ ေ၀ါဟာရအား အထင္အျမင္ မွားယြင္းေနျခင္း အတြက္ ေျဖရွင္းျပရန္မွာ မြတ္စလင္၌လည္း တာ၀န္မကင္းေပ။ မြတ္စလင္မ်ားကိုယ္တိုင္က “ရွရီအာ့တ္ = အစၥလာမ့္ ဥပေဒ” ဟု ေရွ႔မွ အထူးျပဳ ၀ိေသသန မပါသည့္ “အစၥလာမ့္” ဟူေသာ စကားလံုးအား စြဲၿမဲ ျမင္မွတ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ထိုသို႔ ျဖစ္လာသည္မွာလည္း အေၾကာင္းရင္းမ်ား ရွိေနသည္။ အစၥလာမ္သာသနာ မေပၚထြန္းမွီကာလက ကမၻာ့လူသားမ်ား တြင္ ရိုးရာဓေလ့မ်ားမွအပ- ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထိုင္သည့္ လူ႔ေဘာင္တစ္ခု တည္ေဆာက္ရန္၊ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇင္းမႈကင္းရန္၊ လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ႏိုင္ရန္၊ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းေဒသအား သက္ဆိုင္ရာ လူမ်ိဳးေခါင္းေဆာင္ကိုသာ ခန္႔အပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေစရန္ ဥပေဒႏွင့္ ပညာေပး ဘာသာတရားဟူ၍ မရွိခဲ့ေခ်။
ထို႔မတိုင္မွီက အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ ေရာမအင္ပါယာ- ထို အင္ပါယာသည္ ခရစ္ယာန္ကို ကိုယ္စားျပဳ၍ ခရစ္ယာန္အား သက္ ဆိုင္ရာ သူတို႔လူမ်ိဳးမွအပ အျခားလူမ်ိဳးမ်ားအား အုပ္ခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲ ခန္႔အပ္ျခင္းမ်ား မရွိခဲ့သကဲ့သို႔၊ ခရစ္ယာန္အား မယံု ၾကည္သူမ်ားကို သာသနာျပဳစစ္မ်ား ဆင္ႏဲြခဲ့သည္။ ထိုမတိုင္မွီမွ အလက္ဇန္းဒါးသည္ ဂရိတ္ သည္လည္း- သူသိမ္းပိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္တစ္ေလွ်ာက္တြင္ သူယံုၾကည္သည့္ ဂရိနတ္ဘုရား (ထာ၀ရဘုရား)၏ ပံုကိုသာ ထုဆစ္ကိုးကြယ္ေစခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ သူ႔ (အလက္ဇန္းဒါးသည္ ဂရိတ္)တြင္ လူသား ဖခင္ဟူ၍ မရွိ၊ သူသည္ မိခင္ႀကီး အိုလန္ပီယာ့စ္အား ထာ၀ရ ဘုရားအားျဖင့္ ေမြးဘြားသူ ျဖစ္၍၊ ဘုရင္ႀကီး ဖိလစ္မွာ အမည္ခံေပးရေသာ ဖခင္သာ ျဖစ္သည္-ဟု တိုင္းျပည္အႏွံ႔ သက္၀င္ယံုၾကည္ေစသည္။ ထိုသို႔မယံုၾကည္သူသည္ သာသနာပ်က္ျဖစ္၍- သာသနာပ်က္တို႔အား ဆံုးမသည့္ ျပစ္ဒဏ္ (ေသဒဏ္)ကို ေပးခဲ့သည္။ သို႔ျဖင့္ ဘာသာတရား လြတ္လပ္ခြင့္ဟူ၍ မရွိခဲ့ေခ်။ ထိုမွ ဆက္ႏြယ္လာေသာ ခရစ္ယာန္ ကိုယ္ စားျပဳ ေရာမအင္ပါယာသည္လည္း အလက္ဇန္းဒါးသည္ ဂရိတ္၏ ေျခရာေနာက္သို႔ လိုက္ခဲ့ေတာ့သည္။
အစၥလာမ္ သာသနာေပၚထြန္းလာသည့္အခါတြင္ အစၥလာမ္သာသနာသည္ ရုပ္ပိုင္း၊ နာမ္ပိုင္းကို လမ္းၫႊန္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ရုပ္ ပိုင္းဆိုင္ရာအရ လူတိုင္း၊ သတၱ၀ါတိုင္း၏ ဘ၀ အား ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ဥပေဒမ်ားကို ခ်မွတ္ေပးခဲ့သည္။ အစၥလာမ္အား မယံုၾကည္သည္ လြတ္လပ္စြာမယံုၾကည္ခြင့္ရွိ၍-၊ ထိုမယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ သူ၏ အခြင့္အေရးအား ေစာ္ကား ခြင့္ မရွိေခ်။
စစ္ေရးတြင္လည္း မိမိအား စစ္တိုက္လာသည့္ (ရန္သူတပ္) စစ္သားမ်ားကိုသာ ျပန္လည္တိုက္ခြင့္ရွိၿပီး- စစ္ပြဲတြင္ မပါ၀င္ သည့္သူမ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ ဒုကၡိတမ်ား၊ ကေလးသူငယ္မ်ားအား လံုး၀ တိုက္ခိုက္ ေျခမႈန္းခြင့္ မရွိ ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ အစၥလာမ့္ သမိုင္းတြင္ မည္သည့္ လူမ်ိဳးကိုမွ် မ်ိဳးျပဳတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္ဟူသည့္ အစြန္းအထင္း မက်န္ရစ္ ေပ။
နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာတြင္- “ပရမတ္ဘုရားရွင္မွ အပ အျခားဘုရားဟူ၍ မရွိ၊ ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္သည္ အရွင္၏ ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္ ျဖစ္၏”ဟု သြန္သင္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ အစၥလာမ္မတိုင္မွီမွ လူသားမ်ားတြင္ ကိုယ္စီဓေလ့ျဖင့္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈမ်ား ရွိေနသည္။ ထိုကိုယ္စီ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈမ်ားျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆိုင္ၾကလွ်က္ သူ႔ဘုရားက ျမတ္သည္၊ ငါ့ဘုရားက သာ သည္ဟု ကြဲျပား ျငင္းခံုေနလွ်က္- တစ္ကယ့္လက္ေတြ႔ သာသနာေရး က်င့္စဥ္မ်ားအား က်င့္ေဆာင္ရန္ ပ်က္ကြက္ေနေတာ့ သည္။ တနည္းအားျဖင့္ လက္ေတြ႔တည္ေဆာက္ က်င့္ႀကံရမည့္ အစား ျငင္းခံုရင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းတီးပစ္ေနေတာ့သည္။ ထိုအေျခအေနမွ ကင္းလြတ္ရန္- မည္သူမ်ား ေျပာဆိုေနသည့္ ဘုရားသည္မွ် ဘုရားစစ္ မဟုတ္၊ ထိုသို႔ ဘုရားဟု ပညတ္ခံ ေနရေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဉာဏ္စဥ္ရ၊ ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ျဖစ္၍ သူတို႔ ကိန္းဆိုက္ေသာ ဉာဏ္စဥ္အားျဖင့္ သိသည့္ ဓမၼအား လိုက္နာက်င့္ေဆာင္ရန္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုဓမၼ ဆိုသည္မွာ ေလာကနိယာမ အျဖစ္ ျပဌာန္းထားေသာ အရာ ျဖစ္လွ်က္ ၎အား ျပဌာန္းရွင္မွာ ပရမတ္ဘုရား (အလႅာဟ္) ျဖစ္သည္။ ထိုအရွင္သည္ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ၊ စၾကာ၀ဠာအားလံုး၏ ဇစ္ျမစ္ရွင္ ျဖစ္သည္။ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ စၾကာ အေပါင္း၏ တစ္ဆူတည္းေသာ ဘံု ဘုရားရွင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအရွင္အား ခ်ည္းကပ္နည္းအမွန္ျဖင့္ ဆည္းကပ္က်င့္ႀကံႏိုင္မွသာလွ်င္ ဉာဏ္စဥ္ေရးရာ ျမင့္မားလာမည္၊ ေပါက္ေျမာက္လာမည္-ဟု၊ လမ္းကို ျပေပးသည္။
ထုိသို႔ ရုပ္ပိုင္း နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ျပေပးသည့္ ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္ကိုပင္ လူဘုရားအျဖစ္ မဆည္းကပ္မကိုးကြယ္မိေစရန္- ကိုယ္ေတာ္သည္ပင္ ပရမတ္ဘုရား၏ ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္မွ်သာ ျဖစ္၏၊ အျခားေသာ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ပြင့္ေပၚခဲ့သည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္း ဉာဏ္စဥ္ေဆာင္မ်ားသာ ျဖစ္သည္-ဟု ဘာသာေရးဆိုင္ရာ တန္းညႇိေပးခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ဘာသာတရားကိုမွ် ေစာ္ကားျခင္း မဟုတ္ေခ်။
လူသားခ်င္းၾကား ဘုံုဥေပဒ၊ ဘံုကိုးကြယ္မႈ- ကမၻာ့ျပည္ေထာင္စု စိတ္အား စတင္ သေႏၶတည္ေပးခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုမွ စ၍ က်ယ္ျပန္႔လာသည့္ အစၥလာမ့္ ယံုၾကည္မႈ အင္ပါယာသည္- ယခင္က ဥပေဒ မရွိသည့္ ေဒသမ်ားသို႔ လႊမ္းမိုးပ်ံ႔ႏွံ႔လာ ေသာအခါတြင္ ထိုဥပေဒမဲ့ လူမ်ိဳးမ်ား၊ တုိင္းေဒသမ်ား၌ “ဥပေဒ” ျဖင့္ ေနထိုင္တတ္လာေတာ့သည္။ ထိုဥပေဒဟူသည့္ စကားလံုကို အစၥလာမ္သာသနာက “ရွရီအာ့တ္”ဟု ေခၚဆိုခဲ့သည္။- တနည္းအားျဖင့္ ကမၻာ၌ တိက်ေသခ်ာေသာ “ဥပေဒ” ကို အစၥလာမ္ သာသနာက စတင္သင္ျပေပးျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ရွရီအာ့တ္- ဥပေဒ” ဟူသည့္ စကားလံုးအား ေရွ႔မွ “အစၥလာမ့္”ဟုသည့္ ၀ိေသသန အားျဖင့္ ေခၚတြင္လာေတာ့သည္။
ဤေနရာ၌ အထူးမွတ္ရန္မွာ ဥပေဒႏွင့္ လူတစ္မ်ိဳး၊ လူတစ္စု၏ ျပဳမႈေဆာင္ရြက္ခ်က္သည္ မတူညီ ဟုသည့္ အခ်က္ပင္။ ဥပမာ အားျဖင့္ ရွမ္း လူ႔အခြင့္အေရး ေဖါင္ေဒးရွင္း ႏွင့္ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးမ်ား လႈပ္ရွားမႈ ကြန္ယက္ The Shan Human Rights Foundation (SHRF) & The Shan Women's Action Network (SWAN) မွ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ တင္ျပသည့္ license to rape စာတမ္းအား ၾကည့္လွ်က္ ျမန္မာလူမ်ိဳး (စစ္သား)မ်ားက ရွမ္းအမ်ိဳး သမီးမ်ားကို အဓမၼျပဳက်င့္ခြင့္ လိုင္စင္ေပးထားသည္- ဟု မရႈျမင္သင့္ေပ။ ထိုစကားလံုးမွာ ျမန္မာအစိုးရ အေန ျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးမ်ားအား မုဒိန္းက်င့္ခြင့္ကို ဥပေဒျဖင့္ ခြင့္ျပဳထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လိုင္စင္ ပင္ ထုတ္ေပးထားသည္ဟု ေျပာဆုိ၍ မရေပ။
အလားတူပင္- အစၥလာမ္ သာသနာကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ပါသည္ဟု ေျပာဆိုေသာ လူသား တစ္ဦးခ်င္း၏ ျပဳမႈ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားသည္ ရွရီအာ့တ္ (ဥပေဒ) ကို ကိုယ္စားမျပဳေပ။ ထိုလူတစ္ဦးခ်င္းကိုသာ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္လာရန္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထိုင္တတ္ရန္၊ ျငင္းခံုေနျခင္းထက္ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ရန္၊ စသည့္ စည္းေဘာင္မ်ားအား သြန္သင္ေပးျခင္း၊ ၾကပ္မတ္ေပးျခင္းသာလွ်င္ ဥပေဒ (ရွရီအာ့တ္) ျဖစ္ေပသည္။
0 comments:
Post a Comment