အေမး အေျဖ (၆)

တခ်ဳိ႕က ေျပာၾကတယ္ အလႅာရွင့္ျမတ္နဲ႔ တိုက္ရိုက္ပက္သက္တာက ဥာဏ္စဥ္နဲ႔ ပါ၀ါဆိုရင္ ဘာေတြဆုေတာင္းဖူးလဲ ဘယ္ လိုဆုေတာင္းေတြျပည့္လဲ? ထိုင္ေနလို႔ေကာ ဆုေတာင္းျပည့္တာရွိလား? ကိုယ္လုပ္မွကိုယ္ရတာ မလုပ္ပဲေနရင္မရဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ ဆုေတာင္းျခင္းက အပိုအလုပ္ပါလို႔ ဘာသာျခားတေယာက္မွ ေထာက္ျပလာပါတယ္။

ဆုေတာင္းျခင္းကို ဘာသာတိုင္းက လက္ခံတယ္။ ဒါေပမယ့္ စုေပါင္း ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳျခင္း နည္းမ်ိဳးနဲ႔ ခရစ္ယာန္က သာ သနာျပဳေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြ အမ်ားႀကီး ခရစ္ယာန္ထဲကို ပါသြားတယ္။ (နားမလည္ရင္ ရွင္းျပပါမယ္။) ဒါေၾကာင့္ ယခုအ ခါ ဗုဒၶဘာသာ ပညာတတ္ေတြက ဆုေတာင္းျခင္းဆိုတာ မရွိဘူး၊ ဆုေတာင္းဘို႔ မလိုဘူးလို႔ ေျပာေဟာ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီ လာၾကပါ တယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ သူတို႔က လိမ္ေနတာပါ။ ဘုရားဆုပန္တယ္- ဆိုတာမ်ိဳး၊ အင္မတန္ေၾကာက္ရြံ႔တဲ့ကာလ အေျခအ ေနမွာ သံဗုေဒၶ ဂါထာကို ရြတ္တာမ်ိဳး၊ ေရႊတဂံုဘုရားကို လက္အုပ္ခ်ီ ရွိခိုး ဦးခ်ၿပီး ဆုေတာင္းတာမ်ိဳး- လူတိုင္း လုပ္ေနတာ ပဲ။

လူေတြမွာ ပါ၀ါ ဆိုတာ ရွိတယ္။ ဥပမာ- ညီေလးက လူအုပ္ႀကီးေရွ႔မွာ စကားေျပာတယ္ ဆိုပါေတာ့ အဲ့ဒီ လူအုပ္ႀကီးက ကိုယ့္ကို ေကာင္းႀကီးၾသဘာေပးရင္ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳး ထြက္ေပၚတယ္။ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္း ခရမ္းခ်ဥ္းသီးနဲ႔ ပစ္ရင္ ခံစားမႈ တစ္မ်ိဳး ထြက္ေပၚတယ္။ (စိတ္ဆိုးတာ၊ ၀မ္းသာတာနဲ႔ မတူဘဲ သီးျခား ခံစားမႈ တစ္မ်ိဳးထြက္ေပၚတယ္) အဲ့ဒါဟာ ပါ၀ါရဲ႔ ေနာက္ခံပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူအမ်ားက မိမိကိုယ္ ဆုေတာင္းေပးခံရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကလို႔ ေျပာတာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ လူ အမ်ားက မိမိကို ေမတၱာသက္လာေအာင္ မိမိဘက္က ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားဘို႔ ေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္တယ္။

ေနာက္တစ္ခုက မိမိတစ္ဦးတည္း မိမိကိုယ္မိမိ ဆုေတာင္းျခင္းက “မိမိကိုယ္မိမိ သတိေဖၚေဆာင္ျခင္း ျဖစ္တယ္။” ဥပမာ “ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္လိုပါ၏” လို႔ ဆုေတာင္းေနသူဟာ သူ႔ကိုယ္သူ စာေမးပြဲ ေအာင္ခ်င္တဲ့ စိတ္ျဖစ္တည္လာ ေအာင္ စိတ္ကို သတိေပးေနျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါးစပ္ကသာ ေျပာေနၿပီး လက္ေတြ႔ မပါတဲ့ သေဘာကို အစၥလာမ္ က ပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ မိမိကိုယ္မိမိ သတိေဖၚ ေပးေနၿပီး တစ္ကယ္ လုပ္လိုစိတ္၊ ႀကိဳးစားလိုစိတ္ ျဖစ္ ေပၚလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ (အထူး အေျခအေနမွာ ပါ၀ါကို စုၿပီးသား လူသား ဆုိတာ ရွိတယ္။ အင္မတန္ ရာ ႏႈန္း နည္းတယ္- သူကေတာ့၊ အခု ျငဳတ္သီးစား အခု စပ္-၊ ျဖစ္တယ္။ အခုေတာင္း အခုရ ျဖစ္ပါတယ္။)

မရွိရာက ရွိလာတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာမွာ အစက္တစ္စက္က စတင္ျဖစ္ေပၚေစတယ္ ေပါ့ေနာ္ စတဲ့ ရုပ္နာမ္ေလာကႀကီးကို ျဖစ္ေပၚေစရာမွာ ရုပ္တစ္ခုခုက စရမွာေပါ့ေနာ္ စတဲ့ ေနရာမွာ ဥံဳဖြ ဆိုတဲ့ သေဘာမပါပဲနဲ ့ ဘယ္အရာေတြကစုေပါင္း စပ္ ေပါင္းျပီးျဖစ္လာတာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားေလ ဥာဏ္မမွီေလျဖစ္လာလို႔ပါ-

အလႅာဟ္က ေလာကဓမၼ (Law) ကို အရင္ ျပဌာန္းလိုက္တယ္။ Law ဆိုတာ ျဖစ္တည္လာေစမယ့္ နိယာမ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ law က မွ ျဖစ္တည္လာေစမယ့္ အရာမ်ားကို ျဖစ္ေနေစတာမ်ိဳးပါ။ (ကုရ္အံ ၁၀း၃)

၁။ အရူးေတြ က်ပ္မျပည့္သူေတြက်ေတာ့ ေသျပီးတဲ့ အခါဘယ္ကုိသြားရမွာလဲ?

၂။ ေမြးကာစတုန္းကေတာ ့အသိဥာဏ္ရွိတယ္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မီးဖြားျပီးေတာ့မွ ျပန္မေကာင္းေတာ့ေအာင္ ရူးသြားတဲ့ သူ ေတြ က်ေတာ ့ဘယ္ကိုသြားရမွာလဲ?

လူတစ္ဦးမွာ ေနာင္ဆက္ ခံစားရမွာက “ရူးဟ္” ဆိုတဲ့ ထပ္ဆင့္ပ့ံပိုး ဉာဏ္ရဲ႔ ၀န္ေဆာင္မႈ ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီ ထပ္ဉာဏ္ ၀န္ေဆာင္ေနတဲ့ ကာလ အတိုင္းအတာမွာပဲ ေနာင္ဆက္လက္မယ့္ ကိစၥအတြက္ အႀကံဳး၀င္ပါတယ္။ ဓါတ္မီး တစ္လက္ ရွိ တယ္။ ဓါတ္မီးထဲမွာ ဓါတ္ခဲ ထည့္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မီးဖြင့္မယ့္ ခလုပ္ကို မဖြင့္ထားရင္ ဓါတ္ခဲရဲ႔ အႀကိဳးဆက္က ဘာမွ ျဖစ္မလာပါ။ သူ႔ရဲ႔ အားကုန္မႈက ဓါတ္ခဲကို ဘယ္ေလာက္ သံုးသလဲ ဆိုတာပဲ မူတည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူျဖစ္ေပမယ့္ ရူးဟ္ကို အသံုးမျပဳေသးတဲ့ ေမြးကင္းစ ကေလးအရြယ္မ်ားနဲ႔ ရူးဟ္ကို အသံုးျပဳစရာ ခ်ိဳ႔ယြင္းသြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ား မဆိုင္ပါ။ (နားမလည္ရင္ ျပန္ေမးပါ။)

တခါတရံ မျမင္ရေသာ ေလာကသားေတြပူးၿပီး သူတို႔သာသိႏိုင္တဲ့ ကိစၥေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုတာေတြကို ႀကံဳဖူး ၾကား ဖူး ေနတာေတြဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ?

ေယ်ဘုယ အားျဖင့္ လူဆယ္သန္းမွာ (၁) ေယာက္ကလြဲ က်န္အားလံုးလူက မျမင္ရတဲ့ ေလာကသားေတြရဲ႔ ပူးကပ္မႈကို ခံ ထားရတာပဲ။ ေလာေလာဆယ္ ဘုန္းႀကီးေတြ ပါးစပ္က ေျပာေနတဲ့ စကားက ဘယ္သူ႔စကားလဲ- စဥ္းစားပါ။ ေသခ်ာေအာင္ စဥ္းစားပါ-၊ တစ္ကယ္စဥ္းစားရင္ သူ႔ရဲ႔ မိရိုးဖလာ ဆရာစဥ္က သူ႔ကို ပူးကပ္ၿပီး ေျပာဆိုေနျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ အလားတူ ဗလီဆရာမ်ားလည္း ဒီအတိုင္းပဲ၊ ခရစ္ယာန္ ဓမၼဆရာမ်ားလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။

ပညာတတ္ ဆိုသူေတြ ေျပာေနတဲ့ စကားကေရာ--၊ ဘယ္သူ႔စကားေတြလဲ။ အိုင္စတိုင္းက ပူးကပ္ေျပာေနတာ၊ နယူတန္က ပူးကပ္ေျပာေနတာ၊ သူေလ့လာေနတဲ့ စာေပဗဟုသုတမ်ားက ပူးကပ္ေျပာေနတာေတြခ်ည္းပါပဲ။ သာမန္လူသားေတြ ေျပာ ဆုိေနတာကေရာ ဘယ္သူ႔စကားေတြလည္း- သတင္းဌာနမ်ာက ေျပာဆိုမႈ၊ ရပ္ကြက္ ထဲက လူအမ်ားေျပာဆိုမႈမ်ားက ပူး ကပ္ေျပာေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ကယ့္အမွန္ ဆိုတာက လူဆယ္သန္းမွာ တစ္ေယာက္၊ လူသန္းတစ္ရာမွာ တစ္ေယာက္၊ လူသန္း တစ္ေထာင္မွာ တစ္ ေယာက္ေလာက္ပဲ ကိန္းဆိုက္တဲ့ ဉာဏ္ပါ။

ဒီေတာ့ လူသားေတြ အမ်ားႀကီးကို ပူးကပ္ေနသူမ်ားက အဲ့ဒီ လူေတြထက္ သိတဲ့တတ္တဲ့ လူမ်ားက ပူးကပ္ျခင္း ျဖစ္တယ္-။

ဒီေနရာမွာ ပူးကပ္သူနဲ႔ ပူးကပ္ခံရသူဟာ လူရဲ႔ ဘယ္ေနရာကို ပူးကပ္တာလဲ။ ေျခေထာက္ကိုလား၊ လက္ကို လား၊ ဦး ေႏွာက္ကိုလား၊ အသိစိ္တ္ကိုလား၊ ဆိုတာ ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ပါ။ ဒီလို ဆန္းစစ္ရင္ အသိစိတ္နဲ႔ စကား ေျပာလိုမႈ အာရံုကို ပူးကပ္တယ္ ဆိုတာ ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။

ပူးကပ္ခံရသူက ပူးကပ္သူက လႊမ္းမိုးတယ္။ ဒီလို လႊမ္းမိုးတာမွာ တိုက္ရိုက္လႊမ္းတာ ရွိသလို ထပ္ဆင့္ထပ္ဆင့္ လႊမ္းမိုး တာ ရွိတယ္။

ဥပမာ- အိုင္စတိုင္းရဲ႔ သီအိုရီက တတ္သိပညာရွင္မ်ားကို တိုက္ရိုက္လႊမ္းတယ္ (လက္ေတြ႔ လိုက္လုပ္လို႔)။  ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ထပ္ဆင့္ လႊမ္းမိုးတယ္။ (ဆရာက တစ္ဆင့္ သင္ေပးလို႔)။ တတ္သိပညာရွင္ မ်ားကေရာ၊ ေက်ာင္း သားမ်ားကပါ- သူတုိ႔ပါးစပ္က အိုင္စတိုင္းရဲ႔ သီအိုရီေတြကွို ပတ္၀န္းက်င္ႀကီးမွာ ထပ္ဆင့္ ေရရြတ္တယ္။ ဒီမွာ ပတ္၀န္း က်င္ႀကီးက ထပ္ဆင့္ ၾကားသိရတယ္။

အလားတူပဲ--၊ လူနာ တစ္ဦးကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ လူနာ ကၽြမ္းက်င္သူတစ္ဦးက အဲ့ဒီ လူနာရဲ႔ စိတ္ကို လႊမ္းမိုးၿပီး ဆရာ ေျပာ လိုတဲ့ စကားေတြကို ေျပာေစခိုင္းႏိုင္တယ္။ ဒီအခါမွာ လူနာက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားမႈအေလွ်ာက္ အသံေျပာင္းသြားႏိုင္ တယ္၊ တစ္ျခားသူတစ္ဦးက ေျပာတဲ့ စကားမ်ားကို သူ႔ပါးစပ္ကို အငွားခံေျပာႏိုင္တယ္။ ဒီဟာ ပညာရပ္တစ္ခုတည္းမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါကို စုန္းပူးတယ္၊ နတ္ပူးတယ္လို႔ ေရွးပေ၀ဏသီက သံုးႏႈန္း ေျပာဆိုခဲ့တယ္။ ဒါေတြဟာ ပညာရပ္ေတြ ထဲ က ပညာရပ္ တစ္ခုပါ ညီေလး။ (ေယ်ဘုယ ဒီလုိပဲ မွတ္ထားပါ။) လိုအပ္ရင္ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္။

မ်က္ေတြ႔လူအပါအ၀င္ တိရိစာၦန္ေတြအားလံုး

1-ဘယ္ကလာၿပီး

ပရမတ္ဇစ္ျမစ္ အလႅာဟ္ ဆီက လာတယ္။

2-ဘာေၾကာင့္သုခ ဒုကၡရရွိပံုေတြတူညီမႈမရိွရတာလဲ-

ဒုကၡ၊ သုခ ဆိုတာ ဆႏၵရဲ႔ ပံုေဖၚခ်က္ မာယာမွ်သာ ျဖစ္ယ္။- တစ္ကယ္ေတာ့ အလုိက္သင့္ စီးေျမာေနျခင္းမွ်သာ ျဖစ္တယ္။ ဘာဆို ဘာမွကို မရွိတာပါ။

3-ေနာက္ၿပီး ဘယ္မွာခ်ဳပ္သြားမွာလဲ

ေနာက္ဆံုး ပရမတ္ဇစ္ျမစ္ အလႅာဟ့္ဆီကို ျပန္လည္ေပါင္းစည္းသြားမယ္။

ေသၿပီးရင္ေရာဘယ္ကိုသြားၾကမွာလဲ

ေသတယ္ ဆိုတာကို ဘယ္ဘာသာတရားကမွ လက္မခံပါ။ ကူးေျပာင္း ျဖတ္သန္းမႈသာ ျဖစ္ပါတယ္။

4-ဒီလိုေတြမျဖစ္ေအာင္ေရာလုပ္လို႔ရႏိုုင္လား

မိရိုးဖလာနဲ႔ မေကာင္းဆိုး၀ါးမ်ား ကူးကပ္ခံရျခင္းမွ လြတ္ကင္း ေအာင္လုပ္ပါ။ ပူးကပ္ျခင္း သေဘာတရားကို အေပၚမွာ ျပန္ ၾကည့္ေစလိုတယ္၊ မေကာင္းဆိုး၀ါးမ်ား ဆိုတာ ၾကားဘူးနား၀ လိုက္ယံုတတ္တဲ့ အက်င့္ကို ဆိုလိုပါတယ္။

ဥပမာေပါ့ ဘာသာတုိင္း လူတိုင္းမွာ လူဆိုး လူေကာင္း ဆိုတာရွိတယ္ အကုိ။  စာေတြ အသိပညာ ေတြရွိၿပီး လက္ေတြ႔ မွာ က်င့္ႀကံအားထုတ္မွူမရွိတဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒါက....စာေပေတြပဲသိလို႔ အလုပ္မျဖစ္ဘူး ဆိုတာကုိ က်ြန္ေတာ္ သေဘာ ေပါက္လာတယ္....

မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အကိုတို႔ ညီေလးတို႔ ဆင္ျခင္သင့္တာက (ဆင္ျခင္ရမယ္ လို႔ မဆိုလုိ) လူတစ္ဦးက မွာ ခဲ့တယ္၊ ေျပာခဲ့တယ္- ဆုိၿပီး ေနာက္တစ္ဦးက တစ္ဆင့္ ေျပာျပတယ္။ ေျပာျပတာကို နားေထာင္သူေတြ ကလည္း ေကာင္းႏိုးရာရာ ထင္မွတ္ဘြယ္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံဘို႔ၾကေတာ့ အေတာ္ေလးကို မျဖစ္ႏုိင္တာေတြ ေတြ႔ရမယ္-၊ ေလာက ယုတၱိနဲ႔လည္း မစပ္အပ္ျဖစ္ေနမယ္-၊ သို႔မဟုတ္ အက်ိဳး ျဖစ္သည့္တိုင္ တစ္နာရီက်င့္ႀကံမွ ငါးမီနစ္စာေလာက္ အဖတ္တင္ မယ္-။ ဆိုတာနဲ႔ ေနာက္နည္းလမ္းေတြ ရွိေနတယ္- တစ္နာရီ က်င့္ႀကံရင္ မီနစ္သံုးဆယ္ေလာက္ အဖတ္တင္တဲ့ နည္းလမ္း၊ တစ္နာရီက်င့္ရင္ တစ္နာရီေလာက္ အဖတ္တင္ တဲ့နည္းလမ္း-၊ စတာေတြ ရွိေသးရင္ လူဟာ ဘယ္လမ္းကို ေရြးမလဲလို႔ ဆင္ျခင္သင့္တယ္။ ဥပမာ- ခရီးပန္းတိုင္ တစ္ခုကို ေျခလွ်င္သြားလည္း ခရီးေရာက္မယ္၊ ကားေပၚလာေတာ့ ကားနဲ႔သြား လည္း ခရီးေရာက္မယ္၊ ေလယဥ္နဲ႔သြားရင္လည္း ခရီးေရာက္မယ္ ဆုိရင္ တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ ညီေလး အေနနဲ႔ ဘယ္လမ္းကို ေရြးမလဲ။ ညီေလးက တကယ္ေစတနာ ေမတၱာထားမိတဲ့ ေနာက္လူမ်ား၊ မိတ္ေဆြမ်ားကိုလည္း ဘယ္လမ္းနဲ႔ ၫႊန္မလဲ-လို႔ ဆင္ျခင္ေစလိုတယ္။

ကုိယ္ကိုယ္တိုင္ေနနိုင္ဖို ့သိလရွိဖို႔လဲ လိုတယ္ ဆိုတာ သိလာတယ္။

မွန္တယ္။ အလုပ္မပါတဲ့ အေျပာဟာ အသံုးမ၀င္သလို၊ ဒသနေတြခ်ည္း ေလွ်ာက္ေျပာေနၿပီး ကိုယ္တိုင္ မက်င့္ရင္လည္း အသံုးမ၀င္ဘူး။ အလားတူ ဒသန မရွိ ဉာဏ္မရွိဘဲ သူမ်ား ေျပာသမွ် လိုက္လုပ္ေနရင္လည္း ဆင္တစ္ေကာင္ အလုပ္ လုပ္ေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ လူျဖစ္ေနလွ်က္ ေက်းကၽြန္အဆင့္ပဲ ညီေလး-၊ အျပန္အလွန္ ဆင္ျခင္ပါ။

အနဲဆံုး လူေတြေျပာေနတဲ့ သိုင္းက်မ္းတိုင္း အတုိင္း လူတိုင္းေနထိုင္ရင္ ေကာင္းက်ိဳး ရွိ မရွိ ဆိုတာ အကုိ ပိုသိေလာက္ မွာ ေပါ့။ အဲလိုေနထိုင္ရင္ ဒီသိုင္းက်မ္းဟာ ေကာင္းတယ္။ မေနနိုင္တဲ့ လူက်ေတာ့ ဘယ္အေကာင္းျမင္နိုင္မွာလဲ။ ေရသာခိုခ်င္တဲ့ သူကေတာ့ သက္သာတဲ့ လမ္းစဥ္လိုက္မယ္။ အရည္ခ်င္းကုိ အားကိုးတဲ့ သူက ေတာ့ လံု ့လ ဇြဲဉာဏ္ဆိုတဲ့  လူေတြ အားထား ရတဲ့ အရာေတြနဲ ့အမွန္ရွာေဖြၾကတယ္လို႔ ညီနားလည္ထားတယ္.........

လူတစ္ဦးက သို႔မဟုတ္ လူတစ္ခ်ိဳ႔က သူတုိ႔ မလိုရင္ မလိုသလို ေျပာဆိုတာမ်ိဳးကို မခံစားပါနဲ႔။ ကိုယ္ေတာ္ မုဟမၼဒ္ကို လက္မခံသူမ်ားထဲမွာလည္း မုဟမၼဒ္ဆိုတာ အၾကမ္းဖက္ ေခါင္းေဆာင္ပဲ၊ မိန္းမေတြ အမ်ားႀကီး ယူခဲ့သူပဲ ဆိုၿပီး ပုတ္ခတ္ တာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒီလုိ ပုတ္ခတ္ေနသူမ်ားဟာ- သူတို႔ အကုသိုလ္နဲ႔ သူတို႔ ရွိေနမွာပါ။ အကုသိုလ္ ဆိုတာကို ဥပမာ ေျပာျပမယ္-၊ ဥပမာ ျမန္မာေတြကို ဂ်ပန္ေတြ ရက္စက္ခဲ့လို႔ ျမန္မာက ဂ်ပန္ကို မုန္းတယ္ ဆိုပါေတာ့၊ မုန္းတာထက္ အ တိုင္းထက္ အလြန္မုန္းသူမ်ားက အဲ့ဒီ မုန္းတီးစိတ္ေၾကာင့္ ဂ်ပန္လုပ္ပစၥည္းကို မသံုးဘူး၊ ဂ်ပန္မွာ ပညာသင္ခြင့္ရေသာ္ လည္း သြားမသင္ဘူး ဆိုရင္--၊ အဲ့ဒီလူဟာ ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႔ တိုးတက္တဲ့ ပစၥည္းမ်ား၊ ဂ်ပန္ျပည္က ပညာမ်ား၊ ဂ်ပန္မွာ သြား ေရာက္ အလုပ္လုပ္ရင္ရမယ့္ ေငြေၾကးမ်ားကို ခံစားခြင့္ မရွိဘူးေပါ့။-၊ ဒါဟာ လက္ရွိမွာတင္ သူ႔အတြက္ အက်ိဳးဆုတ္ယုတ္ မႈ (အကုသိုလ္) ပဲ ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လူတစ္ဦးနဲ႔ လူတစ္ဦးၾကားမွာ အတိုင္းထက္ အလြန္မုန္းတီးမႈဟာ မုန္းတီးသူကိုသာ ထိ ခိုက္ ေစပါတယ္။ ဒီထက္ပိုၿပီး ဂ်ပန္မုန္း မိဘတစ္ဦး သူ႔သားသမီးကို ဂ်ပန္မွာ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ဘို႔ ပိတ္ပင္ တားျမစ္ ခဲ့ရင္- ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီလူက ဆင္းရဲမြဲေတေနၿပီး- သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက ဂ်ပန္ကျပန္လာၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ တုိက္ေဆာက္၊ ကားစီး- သူ႔ႀကိဳက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကိုလည္း ပိုက္ဆံဂုဏ္နဲ႔ လက္ထပ္သြားခဲ့ရင္-၊ အဲ့ဒီ ဂ်ပန္မုန္း လူသားရဲ႔ သားသမီးရဲ႔ တရားခံ ဘယ္သူ ျဖစ္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်မ္းတစ္က်မ္းကို မယံုၾကည္ ႏိုင္ရင္ေတာင္ မေစာ္ကားမိဘို႔ လိုတယ္။ ဒီလို အကုသိုလ္မ်ိဳးကို မိမိကိုယ္တိုင္ မက်ဴးလြန္မိဘို႔ သတိထားရ သလို ပုတ္ခတ္ေစာ္ကားတဲ့ လူေတြကိုလည္း တတ္ႏိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ ယဥ္ေက်းစြာ ေစတနာ ထားၿပီး တားျမစ္ရပါမယ္။

ညီေျပာသလို- ေကာင္းတာမွန္ရင္ ကိုယ္သိသေလာက္ လက္ေတြ႔ က်င့္ယူရမွာပဲ။ ဘယ္သူေျပာေျပာ ေကာင္းတာဆို လက္ခံရမွာပဲ။

ဘာလုပ္လုပ္၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတာျဖစ္လာရင္ ဘုရား “မ” လို႔၊ မေကာင္းတာျဖစ္လာရင္ေတာ့ ဘုရားေၾကာင့္ မဟုတ္ ျပန္ေရာ။ ဘုရားဆိုတာ တရားမွ်တမႈေတာ့ ရိွရမယ္။ ေလာကႀကီးကို ဖန္ဆင္းရင္ ေလာကႀကီးကျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ျပစ္မႈေတြ ဟာ ဖန္ဆင္းသူနဲ႔ တိုက္ရိုက္ပတ္သက္မႈရိွရမယ္။ တာ၀န္ယူရမယ္။ မယူႏိုင္ရင္ သူဖန္ဆင္းတာဟာ လူေတြကို ဒုကၡေပးတာ ပဲေလ။ သူလည္း ဒုကၡေပးေသးတယ္၊ သူဘဲ အျပစ္ေတြ ေဆးေက်ာဖုိ႔ ေတာင္းဆိုရေသးတယ္ ဆိုတာကေတာ့ မတရားဘူး လို႔ ကြ်န္ေတာ္ျမင္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အျမင္မွားတာေတြလည္း ပါမွာပါ။ အဲဒါကို အကိုရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ ေထာက္ျပေပးပါ။

အကိုလည္း ဒီလိုပဲ ခံစား ယံုၾကည္ပါတယ္။ အကို အခု စံ အျဖစ္ ယံုၾကည္တဲ့ ကုရ္အံက်မ္းကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ျပဆိုပါ တယ္။ (စံအျဖစ္ လက္ခံယံုၾကည္တယ္ ဆိုလို႔- အျခားေသာ ဘာသာက်မ္းေတြကို မယံုၾကည္ဘူး အကုန္မွားတယ္ လႊင့္ပစ္ ရမယ္လို႔ မဆုိလိုဘူးေနာ္၊- စံ ဆိုတာ ေပတံကို ေခၚတာပါ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ခ်ိန္ကိုက္ ၾကည့္ႏိုင္တဲ့ အရာ သေဘာပါ။) အ ကို႔ အေတြ႔အႀကံဳအရ အဲ့ဒီ စံကို မ်ားမ်ား ဖတ္ၿပီး- အဲ့ဒီ စံကို ျပန္အံထုတ္ကာ အျခားက်မ္းေတြကို ဖတ္ၾကည့္ရင္-၊ ဒါက ဘု ရားေဟာ အစစ္၊ ဒါက အထကထာ ဆရာက ဥပမာေပးရွင္းတာ၊ ဒါက ဘယ္လို ဆိုၿပီး နားလည္ရ ပိုလြယ္သြားပါတယ္။ အဲ့ လို နားလည္သြားတဲ့အခါ- အကို ပထမရွင္းျပသလို ကိုယ္ေတာ္ေဂါတမရဲ႔ တစ္ကယ့္ဘ၀နဲ႔ မိရိုးဖလာတို႔ ေျပာတဲ့ဘ၀ ကိုယ္ ေတာ္ေယရႈရဲ႔ တစ္ကယ့္ဘ၀နဲ႔ မိရိုးဖလာတို႔ ေျပာတဲ့ ဘ၀၊ ကိုယ္ေတာ္မုဟမၼဒ္ရဲ႔ တစ္ကယ့္ဘ၀နဲ႔ မိရိုးဖလာတို႔ ေျပာတဲ့ဘ၀ လံုး၀ မတူဘူး ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာကို ခံစားရပါတယ္။ အဲ့ဒီ အခါမွာ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကို ယံုၾကည္မႈ၊ ေလးစားမႈ၊ စံထားမႈေတြ ပိုမ်ားလာၿပီး အခုေျပာေနတဲ့ မိရိုးဖလာမ်ားကို ျပန္လည္ ကရုဏာ သက္မိတယ္။ မိရိုးဖလာ ယံုၾကည္မႈမ်ားက ဘယ္က လာ ခဲ့သလဲ။ ဘယ္ေခတ္ေလာက္က စခဲ့သလဲ ပိုၿပီး သိလာရတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ အစဥ္အလာ ယံုၾကည္ေနရသူမ်ားဟာ မုန္းတီးဘို႔ ေကာင္းသူမ်ား မဟုတ္ပါ။ ကရုဏာသက္ဘို႔ ေကာင္းတဲ့ လူမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္ ညီေလး။ ညီေလးတို႔ေခတ္မွာ အကိုတို႔ထက္ ပိုမို သိလာႏိုင္မယ့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား ရွိေနပါတယ္။ ႏွလံုးသားကိုသာ တတ္အားသမွ် ဖြင့္ထားပါ။ ဘယ္ ဘာသာကို ယံုပါေစ သူဟာ မိရိုးဖလာထဲမွာ နစ္ေနရင္ ပံုျပင္ေတြ ဒ႑ာရီေတြ ၾကားထဲမွာပဲ ျမဳပ္ေနမွာပါ။ သူ႔အတြက္ အ၀ိဇၨာေခၚ အေမွာင္ထဲက ထြက္လမ္းမရွိဘူး ညီေလး။ စံျပဳအပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ယံုၾကည္ပါတယ္ ဆိုၿပီး သူတုိ႔ေျပာခဲ့တာ ကို တစ္ကယ္ မသိ မေလ့လာမိဘဲ ဘုန္းႀကီးေတြ၊ ဗလီဆရာေတြ၊ ဓမၼဆရာေတြ၊ ဓမၼစရိယေတြရဲ႔ အာေဘာ္ေတြေနာက္ လိုက္ေနမိရင္ေတာ့- အခုလိုပဲ- ပုတ္ခတ္တဲ့သူမ်ားက ပုတ္ခတ္လိုက္၊ ဆဲဆိုသူမ်ားက ဆဲဆိုလိုက္နဲ႔ ေအးေအးေနသူေတြ လည္း မေနရ၊ အေႏွာင့္အယွက္ေတြ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။

တစ္ခုပဲ ေျပာလိုတယ္---၊ ဘာသာတိုင္းမွာ ရိုးရိုးေအးေအးနဲ႔ အစဥ္အလာ ေလး ေနသူေတြ ရွိတယ္။ ကိုယ္က ဘာသာ တစ္ခုကို ေစာ္ကားလိုရင္ေတာင္ အဲ့ဒီ ရိုးေအးတဲ့ လူေတြရဲ႔ မ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ေယာင္ပါ-၊ အဲ့ဒီ လူေအး ရိုးသားသူေတြကို မထိခိုက္မိေအာင္ ေရွာင္ပါ။ အဲ့လို စိတ္မ်ိဳးထားရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေစာ္ကားမိေတာ့ဘူးေလ။ ဒီလို က်င့္ႀကံတာ အေကာင္း ဆံုးလို႔ အကို ျမင္တယ္ ညီေလး။ အကို ဆုိရင္ အကို ေလ့လာထားသမွ်နဲ႔ သူတစ္ပါးကို ေစာ္ကားလိုရင္ ဘယ္ဘာသာမွ န လန္ထူႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာအက်ိဳး ရွိမလဲ--၊ ဒီလို ေတြးၿပီး ဘ၀ကို တစ္သက္လံုး တည္ေဆာက္ခဲ့ေတာ့ အကို စိတ္ေအးရတယ္၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဘယ္တံုးကမွ မေစာ္ကားမိတဲ့အတြက္ ေက်ာလံုတယ္၊ ႏွလံုးေအးတယ္-၊ သိလိုတာေတြ ပုိမို သိလာတယ္။

တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္- အကိုက ဘုန္းႀကီးမ်ား၊ ဗလီဆရာမ်ား၊ ဓမၼစရိယမ်ား၊ ဓမၼဆရာမ်ားနဲ႔ေတာ့ အတုိက္အခံ ရွိတယ္။ ဒါ လည္း သူတုိ႔ကို ထိုင္စားေနမယ့္ လူတန္းစား အျဖစ္က- လူသားအက်ိဳးျပဳ စာရိတၱျပဳျပင္ေပးသူမ်ား အဆင့္ကို ေရာက္ ေစခ်င္လို႔သာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ေတြ ပေပ်ာက္သြားပါေစ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မပါဘူး။ သူတုိ႔ ေတြ ေပ်ာက္သြားလို႔လည္း မျဖစ္ဘူး-၊ သူတို႔က စာရိတၱျပဳျပင္ေရး ဆရာမ်ား အျဖစ္ လူသားအက်ိဳးျပဳ လုပ္ငန္း ေတြလုပ္ဘို႔ လိုအပ္တယ္။ ဒါမွ ျမန္မာ ျပည္ အပါအ၀င္ နိမ့္က်ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ တုိးတက္လာမယ္လို႔ အကိုျမင္မိ တယ္။

အကို႔ကို လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးႏိုင္တယ္- ညီေလး။